Czy wiecie, że te małe sympatyczne stworzonka są pogromcami ogrodowych szkodników? Podpowiadamy, jak w kilku prostych krokach zapewnić jeżom spokojną zimową przystań i co zrobić z kolczastymi jesiennymi sierotkami.
Ostra fryzura
Ten sympatyczny, objęty ścisłą ochroną, ssak zawdzięcza swoją wyjątkowość kilku tysiącom wypełnionych powietrzem igieł, pokrywających jego umięśnione ciało. Czarno białe około dwucentymetrowe igiełki to przekształcone w czasie ewolucji włosy i świetna ochrona przed drapieżnikami. Czując zagrożenie, jeże korzystając z wyjątkowo silnych mięśni brzusznych, zwijają się w kulki, chowając pod kolczatą osłoną łapki i głowę.
Ta świetnie sprawdzająca się w lasach i parkach osłona sprawia, że jeże często giną pod kołami samochodów. Urocze ssaki zamiast uciekać, zwinięte w kulkę zastygają bowiem w miejscu.
Nocne marki
Jeże żerują wieczorami, dnie spędzając w jamkach przykrytych liśćmi lub gałązkami. Chociaż są wszystkożerne, ich ulubione menu stanowią ślimaki, dżdżownice i owady. Przez swoją dietę są doskonałymi pomocnikami w ogrodach, zjadając szkodniki. Dziecinne obrazki z jeżem noszącym na grzbiecie czerwone jabłko mają niewiele wspólnego z prawdą, nie tylko trudno byłoby dość niezdarnemu ssakowi przenosić ciężki owoc, a jeszcze większe kłopoty miałby ze zdjęciem zdobyczy z kolców.
Uwaga porządkowa
Przygotowując się do zimowego snu, jeż potrafi w trzy tygodnie podwoić swoją masę. Kiedy temperatura na zewnątrz spada poniżej 10 stopni, jeże zaczynają poszukiwania zimowego legowiska. Warto więc uważać podczas ostatnich jesiennych porządków w ogrodach. Zmęczone jeże mogą zapadać w sen, zagrzebując się w stertach liści.
Bezpieczne zimowe lokum
Jeśli chcemy, żeby ten sympatyczny ssak przestał mrozy w naszym ogrodzie, wystarczy stworzyć mu właściwą kryjówkę. Wystarczy zbić kilka desek, tworząc skrzynkę o wymiarach 30 na 30 centymetrów z niewielkim otworem, a najlepiej dodatkową przegrodą wewnątrz tak, by śpiący jeż nie został zaatakowany przez większe drapieżniki. Na dnie warto wysypać np. trociny dla większej wygody i izolacji legowiska oraz miseczkę z wodą. Taką jeżową chatkę można dodatkowo przysypać liśćmi lub gałęziami i czekać na lokatora.
W stanie hibernacji, kiedy temperatura ich ciał spada do kilku stopni, a serce uderza zaledwie 20 razy na minutę, jeże czekają na wiosenne słońce. Głodne i wyspane budzą się zwykle około kwietnia i ruszają na kolejne wędrówki.
Jesienne sieroty
Jeże zwykle rodzą się w maju, ale bywa, że dodatkowy miot pojawia się wczesną jesienią. Oseski dość szybko nabierają masy, jednak porzucone przez poszukującą zimowego schronienia matkę, mniejsze niż pół kilograma maluchy mają niewielką szansę na przeżycie mrozów.
Jeśli znajdziemy jeża mniejszego niż nasza dłoń, warto poszukać dla niego pomocy.
– Obecnie zajmujemy się 30 małymi jeżykami. Te urocze ssaki karmimy suchą i mokrą karmą, dodatkowo dostają także smaczki w postaci pożywnych mączników i drewnojady – wylicza Małgorzata Stachurska z Ośrodka Rehabilitacji Dzikich Zwierząt „Ostoja”.
Jeśli znajdziecie jesienną sierotę albo ranne zwierzątko koniecznie skontaktujcie się z ośrodkiem. Zobaczcie jak bezpiecznie przetransportować jeża do lecznicy.
Kolczaste ciekawostki
Pięć rzeczy, których nie wiedzieliście o tych sympatycznych ssakach:
• W starożytnym Rzymie hodowano jeże na mięso, a ich igły wykorzystywano jako wrzeciona,
• Jeże to wyczynowi piechurzy, w ciągu nocy na swoich krótkich nóżkach mogą przedreptać nawet 2 km,
• Małe jeże rodzą się całkiem łyse, po kilku dniach przez cienką błonę pokrywające ich ciałka, przebijają się białe miękkie igiełki,
• Jeże są praktycznie niewrażliwe na jad ropuch i żmij, które sporadycznie stają się ich pożywieniem,
• Największym zagrożeniem dla jeży są… kleszcze i pajęczaki, których nie może pozbyć się spomiędzy kolców,
Przypominamy, że 10 listopada przypada święto tych sympatycznych stworzeń, warto więc rozejrzeć się podczas spaceru, czy jakiś nie potrzebuje naszej pomocy.
